باید تکلیف خودمان را با آبنده فرزندانمان روشن کنیم. کدام آینده را برای او سعادت و خوشبختی می دانیم و نام کدام عاقبت را شقاوت و بدبختی می گذاریم؟

نگاه ما به خوشبختی و بدبختی فرزندانمان به شدت در تلاش ما برای تربیت فرزندانمان تاثیرگذار است. این نگاه، در نوع گفتار و رفتار ما با فرزندانمان هم اثر گذاشته و باور آنها را نسبت به  خوشبختی و بدبختی تغیر میدهد.

پدر و مادر موفق، کسانی هستند که خوشبختی و بدبختی را در چیزی جز بندگی جستجو نکردند و همین باور را در جان فرزندانشان جاری می کنند.

اگرچه اصل بندگی، جنسیت بردار نیست، ولی بدون تردید مصداق های بندگی برای زن و مرد، تفاوت هایی در بردارد که قابل انکار نیست. مابرای بندگی دخترانمان چه مصداق هایی در نظر گرفته ایم؟ 

مادری و همسری در رساندن دخترانمان به هدف آفرینش، چه نقشی دارند؟  پاسخ به این پرسش از حیاتی ترین پاسخ ها در تربیت دختران است.